Περίμενες σύνταξη 800 € και πήρες 300. Άντε τώρα ζήσε μ’ αυτά. Και όχι μόνο εσύ με τη μανιά,  αλλά θα πρέπει να βοηθήσεις και την κόρη, γιατί ο ανεπρόκοπος ο άντρας της που σπούδασε πολιτικός μηχ/κός, έχει 7 χρόνια να δουλέψει. Πρέπει να βοηθήσεις και το γιό, γιατί η εταιρεία που δούλευε έφυγε στη Βουλγαρία και έμεινε άνεργο το παιδί. Και που να βρει δουλειά;
      Όχι παράπονο ρε μπάρμπα, τώρα έχουμε αριστερά και τι αριστερά; Νεοφιλελεύθερη άλλο επίπεδο. Ας κάνουμε και καμιά θυσία.
     Και τι έγινε ρε μπάρμπα αν η μανιά δεν πάρει τα φάρμακά της για καμιά δεκαριά χρόνια;   Και τι έγινε ρε μπάρμπα αν τα εγγόνια δεν ντυθούν για καμιά δεκαριά χρόνια;
  Και τι έγινε ρε μπάρμπα αν χάσεις το σπίτι από την Τράπεζα; Ναι αυτό το σπίτι που πήρες από τον πατέρα σου και το έδωσες στα παιδιά σου.
    Αριστεροί είμαστε. Όλοι ίσοι. Και οι Τράπεζες και οι τραπεζίτες παιδιά σου είναι.
Και να σου πω το καλύτερο μπάρμπα; Γιατί δεν πεθαίνεις να μείνει η σύνταξή σου στην Ελλάδα; Κάντο τώρα, γιατί όπου νάνε θα κοπεί (για το καλό της Ελλάδας και της φιλελεύθερης αριστεράς) και το επίδομα του θανάτου.
    Αλλά και πάλι μη στεναχωριέσαι. Θα περνάει το αυτοκίνητο του Δήμου να μαζεύει τα κουφάρια. Το έχεις ξαναζήσει αυτό. Και το ’40 και το ’50. Ξέρεις εσύ. Ζήσε το για άλλη μια φορά.
    Είπαμε για την Ελλάδα ρε μπάρμπα.