O πόνος ανείπωτος, άλλη μια τραγική ιστορία εκτυλίχθηκε την 1^η του Μάρτη, 57 ψυχές κατά πλειοψηφία νεότατες χάθηκαν άδοξα από ένα ΑΚΟΜΗ ανθρώπινο λάθος. Πίσω από αυτό το ανθρώπινο λάθος έτρεξε να καλυφθεί ο πρωθυπουργός και πίσω από το ανθρώπινο λάθος η αξιωματική αντιπολίτευση γέμισε με βέλη την φαρέτρα της και βάλλει κατά πάντων λες και είναι παντελώς αμέτοχη σε τούτο το αιματοβαμμένο δράμα. Και πίσω από αυτό το ανθρώπινο λάθος η κοινωνία σύσσωμη ζητά την κεφαλή επί πίνακι του σταθμάρχη αλλά και κάθε υπευθύνου και με το δίκιο της. Μόνο που το δίκιο της το χάνει στην κυριολεξία καθώς είναι αυτή που ψήφισε την κυβέρνηση, είναι αυτή που θα καταψηφίσει ή ‘όχι στις επικείμενες εκλογές. Είναι αυτή που κουνάει το δάκτυλο σε βουλευτές και υπουργούς και ημετέρους πολιτικούς ταγούς μέχρι να ικανοποιήσουν το ρουσφέτι της.

Μεγάλος ντόρος, μεγάλος ο πόνος και ως συνήθως μόλις καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, θα ξεχαστούν όλα και ΤΙΠΟΤΑ το ουσιαστικό και σοβαρό ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Σύντομα θα συντελεστεί και στα Τέμπη το ΓΝΩΣΤΟ πανηγυράκι των λουλουδιών εις μνήμη μία φορά τον χρόνο και οι καθιερωμένες, ξύλινες -άνευ ουσίας- δηλώσεις πολιτικών και αρχόντων που γίνονται ένας αχταρμάς με τα κροκοδείλια δάκρυά τους, που δεν πείθουν ναι μεν κανένα, αλλά όλοι τα περιμένουν.

Έγινε ποτέ κάτι πρός το καλύτερο; Πάρθηκαν μέτρα ή κι αν πάρθηκαν εφαρμόστηκαν;
Τί έγινε μετά το ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ; Είχαμε κι εκεί ενόχους και ήρωες…Τί έγινε μετά την πρόσφατη εθνική τραγωδία μας, στο Μάτι;  Τί έγινε μετά την πτώση του C-130 το 1991;

Τί έγινε μετά την κάθε πυρκαγιά ΑΠΟ ΕΜΠΡΗΣΜΟ κάθε καλοκαίρι; Τί έγινε μετά το φιάσκο της Α(ΡΚ)ΤΙΚΗΣ Οδού, πέρυσι; Μήπως μία από τα ίδια εφέτος; Μήπως το μόνο που έγινε ήταν περιοριστικά μέτρα πρός τους πολίτες που τους ζήτησαν να μην την χρησιμοποιούν στην ουσία ενώ είναι αυτοί που έχουν ΠΛΗΡΩΣΕΙ το έργο; Είδατε να αλλάζει το νομικό πλαίσιο που τα ισόβια ισοδυναμούν με 8 έτη στην μπουζού και βιαστές, παιδεραστές, μέχρι και κοινοί τρομοκράτες, δεν πλήρωσαν ποτέ;

Να μην αναφέρω ονόματα είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, εκλεκτοί κύριοι φίρμες και αστεράκια της τηλεθέασης.  Τί έγινε με την λίστα πολιτικών που αν και αποδεδειγμένα εμπλεγμένοι σε σκάνδαλα, χαίρουν βουλευτικής ασυλίας και μας κουνάνε και το δάχτυλο κι από πάνω;

Δεν τα σκεφτόμαστε αυτά ποτέ σοβαρά μόνο τα αφήνουμε να μας παρασέρνουν σε ένα πανηγυράκι μνημοσύνων, διαδηλώσεων, διαμαρτυριών άνευ αντικρίσματος. Δεν τα σκεφτόμαστε γιατί προσδοκούμε την τακτοποίηση των δικών μας παιδιών, να πιαστούν από το δημόσιο και να διανύσουν βίο λαμπρό μέχρι την συνταξιοδότησή τους. Δεν μπορώ να κατανοήσω τι σκεφτόμαστε κάθε φορά που ψηφίζουμε (και δυστυχώς ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ…αφού δεν έχουμε ποτέ άλλους).

Ας αναλογιστούμε σοβαρά έστω και για μια στιγμή πως οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ πίσω από κάθε τέτοια τραγωδία ήμαστε εμείς οι ίδιοι… και ας πάμε να ψηφήσουμε το άλλο πρωί.

Εγώ θα μείνω να σκέφτομαι έναν άνθρωπο μιας κάποιας ηλικίας, που ζει στο εξωτερικό και έρχεται κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα όταν τον ρώτησα λοιπόν, «Τί σας κάνει εντύπωση κάθε φορά που επισκέπτεσθε την πατρίδα;” μου απάντησε με ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ ΕΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΠΙΚΡΑ και ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ ΦΩΝΗ: “πενήντα χρόνια μετανάστης, τα τελευταία 25 είναι που έρχομαι σχεδόν κάθε καλοκαίρι και διαπιστώνω πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Ο ιστορικός του μέλλοντος, θα μπορέσει να απαντήσει όλα τα ερωτήματα, πλήν ενός: του πώς επέζησε αυτή η χώρα δύο αιώνες τώρα…».

Αυτή η τρεμάμενη φωνή δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου… Και κάθε φορά που την ξαναφέρνει στο προσκήνιο η μνήμη, με βρίσκω να ζητάω απάντηση δίχως απόκριση: ο Σουρής που είπε το περίφημο «Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς…» είναι (εξοργιστικά) διαχρονικός ή μήπως εμείς, με την νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει, είμαστε αθεράπευτα… κωμικοτραγικοίδικαιώνοντας επιτακτικά το επίκαιρο των λόγων του;

Στο ερώτημά λοιπόν : πόσο μ@λ@κες μπορεί να ήμαστε έχουμε δυο εναλλακτικές να απαντήσουμε με ΝΑΙ ή με ένα ΗΜΑΣΤΕ,-

 

Δορυς/Doris, Κατερίνη 17-23-2023