Πως να ξέρω ποιος θα γίνω,εγώ που δεν γνωρίζω ποιος είμαι; Να γίνω αυτός που πιστεύω πως είμαι; Άλλα πιστεύω τόσα πράγματα! Κι υπάρχουν τόσοι που νομίζουν πως είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα-δε γίνεται!Ιδιοφυής; Αυτή τη στιγμή εκατό χιλιάδες εγκέφαλοι ονειρεύονται πως είναι ιδιοφυής όπως κι εγώ….Σε πόσες σοφίτες και μη σοφίτες στον κόσμο δεν υπάρχουν αιθεροβάμονες της ευφυίας; Ο κόσμος είναι γι’αυτούς που γεννήθηκαν να τον κατακτήσουν κι όχι γι’αυτούς που ονειρεύονται πως το μπορούν…Αλλά είμαι,κι ίσως να είμαι και για πάντα,αυτός που βρίσκεται στη σοφίτα,ακόμη κι αν δε ζω σε μια θα μαι πάντα εκείνος που δε γεννήθηκε γι’αυτό. Κατακτούμε τον κόσμο πριν ακόμα σηκωθούμε απ’το κρεββάτι,αλλά ξυπνάμε και είναι αδιαφανής.Και τι δε θα έδινα για να ναι η άνοιξη άνθρωπος και να μπορώ να σκέφτομαι πως θα έκλαιγε γιατί έχασε το μοναδικό της φίλο. Αλλά η άνοιξη δεν είναι κάποιο πράγμα,είναι ένας τρόπος του λέγειν…Τίποτα δεν επιστρέφει,τίποτα δεν επαναλαμβάνεται, γιατί όλα είναι πραγματικά..