Η κοινωνία είναι άρρωστη. Και αν κολλάει η αρρώστια της; Κοίτα τους πως τους παραμορφώνει;

Και αν κολλάει η αρρώστια της;

Κάθομαι στο σπίτι ,φοβάμαι τούτο την παραμόρφωση. Φοβάμαι την αρρώστια . Θεέ μου γιατί μας τιμωρεί έτσι;

Καλύτερα θα τανε η πανούκλα και η πανώλη, αλλά όχι αυτή. Γέμισε ο κόσμος ζωντανούς νεκρούς.

Πόσο άσχημοι γίνηκαν ,άσχημες σκέψεις, άσχημες καρδιές ,ζωντανοί νεκροί χωρίς ψυχή.

Θεέ μου στο σπίτι θα κλειστώ το κακό να μην με βρει . Την ψυχή μου καθαρή τη θέλω να κλαίει στον πόνο όταν παιδιά χάνονται μέσα σε βαγόνια και χαροκαμένοι γονείς θάβονται στους ίδιους τάφους  με τα παιδιά.

Άνθρωποι πνίγονται και κλαίω, παιδιά πεθαίνουν από κλωτσιές στη μέση του δρόμου, κάτω από καγκελόπορτες, σκοτώνονται, δολοφονούνται από γραβατωμένους και εξουσιάζοντες.

Η Ελλάδα μου η πατρίδα μου παραμορφώθηκε.

Θεέ μου δεν βγαίνω από το σπίτι μου ,φοβάμαι, όχι για τη ζωή μου ,αλλά να αυτή η αρρώστια πρώτα σκοτώνει ψυχές.

Έζησα 57 χρόνια, αλλά όμορφα και αλλά άσχημα ,έτσι κι αλλιώς ο χρόνος μετριέται σε στιγμές.

Εκτός από τα τελευταία ,αυτά τα πέντε τελευταία που τύλιξαν τη χώρα μου σ ένα σάβανο . Και καλά οι παραμορφωμένοι ,έτσι κ αλλιώς η ψυχή τους νεκρή είναι. Οι άλλοι; Εγώ, εσύ πόσο ακόμη θα φυλαγομαστε μέσα στο σπίτι μας;

Β.Β.