Δημοσιογράφοι μιας καθημερινής εφημερίδας που δε νοιάζονται τόσο για την πληροφορία όσο για εκβιασμούς, λασπολογίες και φτηνές ιστορίες.
Ένας παρανοϊκός συντάκτης που αναβιώνει πενήντα χρόνια Ιστορίας υπό το φως μιας σατανικής πλεκτάνης με επίκεντρο το πτώμα ενός ψευτο-Μουσολίνι σε αποσύνθεση.
Στις σκιές παραμονεύει η μυστική δεξιά Επιχείρηση Gladio, η μασονική Στοά P2, η υποτιθέμενη δολοφονία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Ι, το πραξικόπημα του πρίγκιπα Τζούνιο Βαλέριο Μποργκέζε, η CIA, και είκοσι χρόνια σφαγής και συγκάλυψης.
Μια χλιαρή ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν αποτυχημένο αφανή συγγραφέα και ένα ενοχλητικό κορίτσι το οποίο, για να βοηθήσει την οικογένειά του, έχει παρατήσει το πανεπιστήμιο και ασχολείται με τα ροζ κουτσομπολιά

Αυτά (και άλλα) λόγια έβαζε ο Ουμπέρτο Έκο στο «Φύλλο Μηδέν» στο στόμα δημοσιογράφων, αποκαλύπτοντας πώς κάποτε το πλασματικό, με διάμεσο τον δημοσιογραφικό λόγο, «μετατρέπεται» σε πραγματικότητα και «γεννά» γεγονότα.
Στην Ελλάδα, όμως, οι υπηρέτες της «δημοσιογραφίας επιστημονικής φαντασίας» είναι μάλλον ερασιτέχνες, αφού παρέβησαν τη συμβουλή στο «Φύλλο Μηδέν» ότι «από το να δίνετε πληροφορίες που κάποιος μπορεί να ελέγξει, είναι καλύτερα να περιορίζεστε σε υπαινιγμούς