Γεννήθηκε μένα άστρο να φέγγει, πάνω από το
κεφάλι του. Μεγαλώνοντας θέλησε να μεταμορφώσει τον κόσμο σε όμορφο,
περισσότερο ειρηνικό. Με τον καιρό κατάφερε να πείσει τους γύρω του για συμπόνια
και αγάπη. Η ανάγκη της πίστη, του άλλαξε μορφή. Έμοιαζε πια με Μεσσία.

Όμως, ο κόσμος δεν πιστεύει πάντοτε
ολοκληρωτικά. Εύκολα έτσι, μπορεί να παραστρατίσει. Σα τον θεώρησαν ένοχο για
τρέλα, τον έβαλαν αντίκρυ με έναν ληστή, σε κοινή θέα. Δίνοντας στο κόσμο της
πίστης, την ευκαιρία να διαλέξει σε ποιον από τους δύο θα ταιριάξει καλύτερα ο
θάνατος. Γελώντας, χλευάζοντας, ο Μεσσίας τους ομόρφυνε με τον βαρύ ξύλινο
σταυρό στολίδι στη πλάτη του. Προχωρούσε στον δρόμο ακούγοντας βρισιές, από
φωνές που άλλοτε ήταν φωνές γλυκίσματος στα αυτιά του. Μακρύς ο δρόμος.
Γολγοθάς.

Δίχως αντίρρηση αφέθηκε στα χέρια ανθρώπων,
που με ευχαρίστηση τον στερεοποίησαν πάνω στο στολίδι του. Τα καρφιά διαπέρασαν
τη σάρκα των χεριών και των ποδιών του. Τον σήκωσαν ψηλά να φαίνεται, ανάμεσα
από δύο εγκληματίες. Θαυμάσια!

Αφού σιγουρεύτηκαν για τον θάνατο του, έδωσαν
την άδεια της ταφής. Σαν άνοιξαν οι ουρανοί, άφωνοι οι πιστοί άνθρωποι είδαν
τον σταυρωμένο τους τρελό να στέκεται μπροστά τους.

«Ακούστε
την ιστορία του Κεμάλ

ενός
νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου
του Σεβάχ του θαλασσινού,

που
νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά
πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και
σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.»

«Καλή νύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
Καλή νυχτά.»

CONSTANTINE