Έχει συχνά επισημανθεί ότι τρεις μείζονες επαναστάσεις στον τρόπο σκέψης έχουν απειλήσει την ιδέα της ανθρωποκεντρικότητας. Πρώτα ο Κοπέρνικος που απέδειξε ότι η γη δεν είναι το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλα τα ουράνια σώματα, Δεύτερον, ο Δαρβίνος που μας έδειξε ότι δεν είμαστε το κέντρο της ζωικής αλυσίδας αλλά όπως τα άλλα πλάσματα αποτελούμε εξέλιξη άλλων ζωικών μορφών. Τρίτον, ο Φρόιντ μας έδειξε ότι δεν είμαστε οι κύριοι του οίκου μας – ότι μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς μας διέπεται από δυνάμεις έξω από την συνείδηση μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αφανής σύντροφος του Φρόιντ στην επανάσταση του ήταν ο Σοπενχάουερ, ο οποίος πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Φρόιντ είχε υποστηρίξει ότι μας κυβερνούν βαθιές βιολογικές δυνάμεις και εμείς στη συνέχεια εξαπατούμε τον εαυτό μας ότι επιλέγουμε συνειδητά τις δραστηριότητες μας.