



Η γάτα κοιτάζει απ’ το παράθυρο
γρατζουνάει το τζάμι η ψευδαίσθηση ότι
μπορεί να δραπετεύσει
Δεν βλέπει το θεό
που γελά τα σχέδιά της
ούτε το χρόνο που δακρύζει.
Παίρνει τους δρόμους το μάτι της
ζυγιάζει το άγνωστο
αλητεύει
και δε μαζεύεται.
Μα πάλι
εύκολα λησμονιέται
το ανέφικτο
Νικολέτα Ανδριανή