Σάββατο βράδυ μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Ξημέρωμα Κυριακής. Άλλοι γυρνάνε έξω, πίνουν, διασκεδάζουν τη μοναξιά τους και άλλοι σκοτώνουν το χρόνο του μεσονυκτίου με ποιήματα και με τραγούδια. Ποιοι είναι άραγε οι σωστοί και ποιοι οι λάθος; Ποιοι οι ίσιοι και ποιοι οι στραβοί; Σίγουρο ένα είναι μόνο: πώς είμαστε όλοι βιαστές της στιγμής, την αρπάζουμε μανιασμένα και την προσαρμόζουμε σαν πλαστελίνη στις εκάστοτε ψυχολογικές ανάγκες μας. Μέχρι να’ ρθει μιαν άλλη…μια νέα…μια επόμενη στιγμή. Αυτή που τελικά θα επιβληθεί και θα μας υποτάξει.