Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.
 Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.
 Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.
 Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.
 Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:
 σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.
 Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;
 Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος.

Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.
 Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;
 Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.
 Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.
 Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.
 Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;
 Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
 Δεν είν’ έτσι.Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
 Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
 Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.
 Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
 Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
 Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.